جهت موفقیت هر سیستم و فرایندی ضروری است که زیر مجموعه ها و اجزای تشکیل دهنده و مرتبط با آن به نحوی هماهنگ به سمت اهداف تعیین شده حرکت کنند. فرایند توانبخشی به عنوان یک فرایند بسیار پیچیده و در تمام جوامع از جلمه ایران دارای اهمیت نیز از این قاعده مستثنا نمی باشد. اگر ما خواهان موفقیت در امر توانبخشی معلولین و نیل به اهداف نهایی متصور شده هستیم ناگزیر به اتخاذ برنامه های بسیار منظم و مدون و چند جانبه هستیم که در نوشته های آینده انشالله به آن بیشتر پرداخته می شود. مسئله ای که اکنون به آن خواهیم پرداخت بحث حرکت بیشتر به سمت نُرمال سازی و تلفیق اجتماعی معلولین است که یک مفهوم بسیار مهم و کلیدی در سازگاری اجتماعی و زندگی با کیفیت معلولان است. در این راستا سازمان های ذی ربط از جمله بهزیستی قدمهای در خور ستایشی را برداشته اند اما در کنار توانمندسازی معلولین و سازگاری آنها با جامعه که بسیار بیشتر مورد توجه بوده است شایسته است که به سازگاری جامعه و جمعیت غیر معلول با معلولین مختلف نیز بیشتر پرداخته شود و زمینه های این پذیرش در جامعه هرچه بیشتر از پیش انجام گیرد بدیهی است که هرچقدر مداخلات مربوطه در سن پایین تری در مورد افراد عادی انجام گیرد احتمالاً باعث ایجاد و یا تغییر نگرش و باورهای سازگارانه تر و پذیرا تر آنها نسبت به معلولین می شود.
یکی از اقداماتی بسیار موثر و البته جالب که به نظر اینجانب به عنوان یک مشاور توانبخشی پیشنهاد می شود به وسیله اُرگانهای ذی ربط به ویژه بهزیستی (با توجه به داشتن پتانسیل های بسیار از جمله نظارت و مجوز دهی و همکاری با مهدهای کودک) انجام گیرد تدارک و تهیه عروسک هایی با معلولیت های مختلف و هدیه و ارائه آنها به کودکان فاقد معلولیت است. این امر که در برخی از کشورها از دهه های گذشته انجام شده است می تواند گامی بسیار موثر (با توجه به سن پایین مخاطبین و جذاب بودن عروسکها برای کودکان) در جهت عادی سازی و پذیرش معلولیت در بین سایر کودکان باشد که ضمن کمک شایان به کودکان معلول، زمینه های بهبود نگرش و پذیرش اجتماعی و حضور معلولین به نحوه بهتری را در آینده نیز فراهم سازد.
نویسنده: فرشاد زارعی | کارشناس ارشد مشاوره توانبخشی از دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران، دانشجوی Phd مشاوره دانشگاه خوارزمی، مدرس دانشگاه
مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران
